Suvakci: 'Dit voelt als een dolk in mijn lichaam'

GESCHREVEN VOOR DE GOOI- EN EEMLANDER, ALS AANVULLING OP HET WEDSTRIJDVERSLAG

Nijkerk- Even bizar als de wedstrijd tussen Zuidvogels en DOS Kampen zelf, is dat wat zich allemaal direct daarna afspeelt. De ene helft van wat eerst speelveld was, wordt in beslag genomen door 'supporters' die niet doorhebben dat het woord support ondersteunen betekent en dat het gezegde 'voetbal is oorlog' een metafoor is om de grootsheid van het spel te duiden. Ze slaan elkaar bont en blauw.


Op de andere helft zitten de ware krijgers, de spelers van Zuidvogels. Zij likken de wonden en merken het slagveld zo'n vijftig meter verderop nauwelijks op. Hun - veel sportievere - slag zit er al op: honderdtwintig minuten heroïsch voetbal. Nu bezigen zij het gezegde 'voetbal is emotie'. Dat doet ook pijn, maar is niet levensbedreigend. In tegenstelling tot velen van de achterban van zowel DOS Kampen als Zuidvogels zijn de spelers een toonbeeld van klasse.

Terry Bóné, spelverdeler van de Huizers, staat netjes de pers te woord, al moet dat met de tranen nog in de ogen. ,,Klote. Dit is echt ongelofelijk. Tien seconden voor tijd stonden we nog in de hoofdklasse. De scheidsrechter liet te lang doorgaan. Ik vroeg aan hem: waarom floot je niet eerder af? Hij zei: ik wilde affluiten als de bal weer in jullie bezit was. Maar ja, toen lag ie er al in.'' Cees Bunschoten, normaliter grensrechter bij Zuidvogels maar zaterdag vervangen door een 'echte' assistent-scheidsrechter, is heel stellig: ,,We zijn bestolen door de scheidsrechter. Hij zou vier minuten bijtellen, nou het zijn er wel zes geworden.''

Na even afkoelen is Bóné alweer reëel. ,,Hij heeft verder goed gefloten, we kunnen het niet alleen op de scheids afschuiven. We hebben gewoon heel veel pech gehad.'' Stopper Mark Bosma heeft een sigaretje opgestoken om tot rust te komen. Maar de adrenaline wint het nog steeds van de nicotine. ,,Onvoorstelbaar, niet normaal. We begonnen super, daarna werd het iets minder, maar echt in gevaar zijn we niet geweest. Tot die allerlaatste minuut dan. Het had al afgelopen moeten zijn. Komt er ook nog zo'n schijtbal voor die jongen van DOSK, die de bal helemaal verkeerd raakt. Vliegt-ie er ook nog via de binnenkant paal in. Dat hou je toch niet voor mogelijk? Dit is zo zuur. Ze zeggen dat sport leuk is, nou ik vind er op dit moment even helemaal geen zak meer aan.''

Ook bij spits Serdal Suvakci staat het ongeloof in de ogen. Hij maakte al in de eerste minuut 1-0 en leek tot die 'schijtbal' in de allerlaatste seconde de historie in te gaan als de man die Zuidvogels voor het eerst in het bestaan naar de hoofdklasse schoot. Een paar minuten voor tijd werd hij gewisseld en zag hij vervolgens het duel honderdtachtig graden draaien. ,,We hebben een mooi seizoen gehad, maar wat koop je daarvoor? We hebben nu helemaal niks. Dit voelt als een dolk in mijn lichaam'', aldus Suvakci.